Futbol sadece futbol değildir!
Evet, futbol sadece futbol değildir.
O her şeyi ile bir rol modeldir.
Futbolcuların davranışları, zarafetleri, aykırılıkları, performansları, formalarının renkleri, dizaynları, kulüplere yönelik aidiyet hissi, yöneticilerin duruşları, performansları, teknik ekiplerin yarattıkları katma değer, hakemlerin aldığı kararlar, stadyumların mimarisi, atmosferi, bakımlılığı, futbolseverlerin spora, takımlarına ve rakiplerine bakış açıları, destekleri, toleransları ve en önemlisi de bu devasa sektörün topluma verdiği genel mesaj! Hepsi çok önemli…
Sıkı bir futbol taraftarı ya da izleyicisi olduğum söylenemez. Milli takımın yanı sıra tüm kulüplerimizin Avrupa kupası maçlarını mümkün olduğunca izlemeye çalışırım. Derbileri de denk geldikçe kaçırmamaya çalışırım. Diğer maçlara arada bir bakarım. Keyifli ise izlemeye devam ederim…
Lise yıllarında en büyük keyfimizin çok zor koşullar altında futbol oynamak olduğunu da özellikle hatırlatmak isterim.
Kar, kış, çamur, yırtık ayakkabı, patlak top, betonlaşmış toprak sahalar, yara bere içinde kalan ayak ve bacaklarımız heyecanımızı hiç köreltmezdi…
Peki şimdi durduk yerde futbol yazmak da nereden çıktı diyenleriniz mutlaka olacaktır. Olmalı da. Çünkü eğitim, küresel ısınma, tarım, peş peşe gelen felaketler ve ekonomi kadar hatta daha fazla ilgi görüyor.
Hangi gazetede 4, 5 sayfa eğitime, bilime ayrılıyor, hangi televizyonda diğer önemli konular, futbola ayrılan süre kadar ele alınıyor, hangi konuda kaç tane spor, pardon futbol kanalımız var?..
Önceki hafta takımlarımızdan birinin Avrupa kupası maçını izliyordum. Kaleci dışında tüm futbolcular yabancıydı. Dahası teknik direktör de yabancıymış demeye kalmadan, Milli Takım teknik direktörünün de yabancı olduğu aklıma geldi.
Yuh dedim. Böylesi bir ortamda nasıl kendi futbolcularımızı yetiştireceğiz, nasıl onların forma giyme şansları olacak?
Diğer takımlarda da durum farklı değildi. Çoğunluk yabancılardaydı. Olmasınlar mı? Çıtayı yükselteceklerse elbette olsunlar ama izledikçe hayal kırıklığım daha da arttı… Alt yapıda futbolcu yetiştirmek yerine kolayına kaçıp yabancı sporcu transfer etmek en kolayı, tıpkı tarımda, sanayide ve diğer alanlarda ürün ithalatında olduğu gibi!.. Aldıkları transfer ücretleri, maç başına aldıkları primler ise diğer tüm gençleri kıskandıracak düzeyde.
Bizde böyle de dünyada farklı mı? Onlarda da böyle. Peki bu daha nereye kadar böyle gidecek? Gitmez, bir yerde bu saadet zinciri kopar, kopacak da!
Niye mi?
En popüler olan futbolcuları üst üst birkaç hafta dikkatle izledim. Yaptıkları işi ciddiye alan yok gibi. Takımı, forması, aldığı ücret, taraftarı ve geleceği için canla başla mücadele edeni ara ki bulasın…
Futbolu kendisine iş edinmiş olanlar ciddiye almazsa, başta taraftar olmak üzere başka hiç kimse de onları ciddiye almaz. Bu yüzden “Futbol sadece futbol değildir” sözündeki derinliği bir kez daha kendilerine hatırlatmak isteriz.
Futbol bir seyir oyunu, elbette renklendirmek gerekir ama bir spor dalı olduğu da asla unutulmamalı.
Yabancı futbolcu kotaları artırılırken, takımların içinden çıktığı kentlere yönelik yerel futbolcu kotaları da bir o kadar artmalı, altyapı zorunluluğu mutlak denetlenmeli, takımın belirli bir yüzdesinin altyapıdan gelen futbolculardan oluşması kuralı getirilmeli ve futboldan elde edilen gelirlerin bir bölümü de futbolu geliştirmek için harcanmalıdır.
Amerika’daki üniversiteleri gezerken devasa stadyumlar ve kapalı spor salonları dikkatimi çekmişti. Aslında onlar birer sporcu yetiştirme fabrikalarıymış. Üniversiteler liginde oynamadan profesyonel lige geçilemiyormuş. Bu yüzden de yetişen sporcuların kalitesi hemen her açıdan çok daha ileri oluyormuş. Bizde ise okul sporları yok gibi. Profesyonellik de hak getire…
Özetin özeti: Futbol gibi şahane bir spor dalını ve gösteri sanatını sıradanlaştırmaya hiç ama hiç kimsenin hakkı olmamalı!..
